SPiMC1999
 
Hi, I am Rogelio Bohol Ramos just call me "Sir Roger" this is new global expression ha ha ha...anyway I am 51 years old, born in Pasay City, Manila..  
First of all....Hindi ko akalain na mapasama ako dito sa activities ng SPIMC Mountaineering...I know it has been a long time ago... marami na sa akin nag-invite na sumali dito, I said no...kasi natatakot ako, at ayaw ko maki-share sa tent at nahihiya ako kasi, malakas ako maghilik ha ha, eh nakaka awa naman ang makakasama ko...at wala pa ako gamit para sa mountaineering....at wala rin experience it is first time....pero noong bata pa ako sa province namin sa Leyte, ang mga relatives ko doon ay may malapit sila sa bundok, lagi ako isinama sa pag-akyat kumuha ng Kamoting kahoy, para gawin suman at iba pa. kaya sanay ako sa mahirap na tao, kahit ano ulam inia-ahin sa amin kinakain, parang dito sa mga mahirap sa maynila, kaya nadama ko, pero sumasama ako sa tree planting doon sa Quezon city...hangang doon lang, kahit may naka post sa bulletin, deadma lang ako, but I am proud of them nakarating sila  sa mga matataas na bundok...  
Last April 3,4,5, 2009 I don't know na, nagdecide akong sumama, lahat ng friend ko dito nagtatanong kung bakit ndi ako sumama, masaya daw yun, ang sabi ko wala ako sarili tent at nakahiyang sumama sa kanila...I said pag-isipan ko...aba at that time may dumating na email about sagada-banaue SPI Mountaineering, parang gusto ko sumama, at the next day...si Earl nag-fill up ng form, Tinanong ko sya ano yan, form para sa Sagada-Banaue sabi hindi mahirap umakyat? pati sa pagtulog, sabi ni earl hindi marami sumama, I said, sige sama ako, 'di fill up ako ng form din I paid...tapos na balitaan nila na kasama ako, di lalo sila natuwa, pati ako kasi kasama sila Dang, Osang...sa isip ko ok ito pareho kami malalaki katawan ha ha ha mga kasama ko, pati pagnapagud nakapahinga rin ako ha ha ha ha at pag maiwan man ako at list my kasama ako he he he...   Before that, we have a meeting si Ms. Pia, So attend ako, pasalamat ako by grouping, at sabi bahala na sila kung gusto nila ako maging kasama sa group, kasi this is my first time wala pa experience nito...so excited na ako nag-isip ako ano kaya madadala, mga pagkain pa, ok lang kahit biscuit or others....ako ay napunta sa group nila Ms. Osang...alam mo ang sarap na ganito, at list nakilala mo sila, sa mukha kilala mo, pero sa name hindi, at ako naman natuwa din, kasi makikita mo ang ibang ibang ugali ng tao, my Bad at Good person...most important attitude or makisama, dito ay pantay wala mayaman or mahirap, kung ano man ang nandya dapat sharing, doon mo makita ang unity,   Anyway...ang saya ko sa experience sa Banaue doon sa Rice terraces, ang ganda ng view, tapos ang sarap at hirap equal, alam mo bakit? una sa pagbaba ang bilis puntahan ganda ng view at nakita mo sa actual, hindi lang sa TV or advertise...2nd yung hirap pagbalik kasi po uma-akyat ka pataas, kaya ang ginawa ko dahan dahan lang, hangang nakarating sa taas, may kasabay ako si Ms. Osang dalawa kami ang winner kasi na huli ng dating ha ha ha ha...   Sagada naman....super successful at " I survived"... Unang tour sa mga kabaong or cementery...medyo work up yun...ok...pero sa Sagada Cave, alam ninyo ang feeling ko ay Takot at saya, kaya parati ako nag pray na walang masamang mangyari sa group pati sa ibang groups...lahat ay ligtas at matapos ang saya...pero noong pababa na kami, ako sumusunod lang sa sasabihin ni Ms. Osang, ako ang inaalay nila, di sunod lang ako, pero nanginig na ang tuhod ko...pero sa pagdating sa baba, nakita ko na ang bato sa Postcard or picture nila...ang sarap ng lamig, habang kami nag-picture picture, kahit sa sobrang ginaw...lalo na sa pababa doon sa isang baitang, ang galing ng guide, ang lakas kahit tuhod lang ang tibay sa pagamit nya ng hagdan pababa, pero sila Sir Balan uma-lalay, pati kaming lahat....at nagulat ako mayroon pala pababa akala ko wala na, nagkasya ako sa small hole, pero sila Ms. Osang and Ms. Dang mona pagnagkasya sila.. 'di kasya rin ako ha ha ha...lahat kami dahan dahan lang sumusunod lang kami sa utos ng guidlady si precious, hangang nakarating kami sa hanging cave, noong nakita ko parang natakot ako...nag-isip ako tumuloy ba or hindi, paghindi ako tumuloy di ako lang babalik, parang nakahiya ha ha ha...di prayer ako, na wala sa amin mahulog, pag mayroon man bahala na amg Dios..pag ako nahulog naku hindi panaman marunong masyado, ok go go go, nakita namin si Dang, doon sya nahulog sa small hole, ok, tapos si Precious ok good...tapos Ms. Osang...sa gitna na out balance plok!!! nahulog si Ms. Osang... sigawan ang lahat kami, talon agad ang guide...mamaya lumutang na si Ms. Osang she is ok...sigaw kami "Thanks God" she is ok...tapos ako na next, but so easy to go there, kasi the new guide taught me kung saan ako aapak, hangang sa baba, nakahinga ako ng malaki...at pasalamat sa Dios...   Ito naman the next trail paakyat, tao lang umabot ng kamay sa akin munti na ako mahulog, lakas loob ako kumapit sa bato, sabi mama' help, lumapit agad ang mama', sa tali naman, so easy lang kasi sila jay at iba pa nandoon...medyo easy kunti ako naka-akyat...sa paglabas, ang mga kasama sa group sa mukha nila puro saya, dahil success, at lalo na kami talaga success kasi may nahulog ha ha ha...joke lang...Thanks God everyone fine wala nasaktan gaano...wala accident until sa pagbalik namin sa Maynila. When I meet at the SPi Office everyone happy...When I see him/her all smiling, and kwentuhan sa bawat isa sa mga experience nila...lahat sinabi masaya ang saya saya...   Ms. Pia "Congratulations" and all SPIMC members for the great activity! :)
8/6/2010 01:41:15 pm

A novel is a mirror walking along a main road.

Reply
8/11/2010 01:29:44 pm

Love is the greatest refreshment in life.

Reply
9/14/2010 01:57:08 pm

Love, friendship, respect, do not unite people as much as a common hatred for something.

Reply



Leave a Reply.